Pole znaku (niem. Kegel, ang. body)

• W zecerstwie górna powierzchnia czcionki z odlanym na niej obrazem znaku pisma (oczkiem).
• W fotoskładzie i krojach cyfrowych: prostokątna płaszczyzna zajmowana przez znak pisma wraz z przylegającymi do niego światłami.
• W druku wypukłym: metalowy prostokąt, na którym odlewa się obraz znaku.
• W druku fotograficznym lub cyfrowym: prostokątna teoretyczna przestrzeń zajmowana przez literę.